Mevtaya gelen sesler
Facirlerin ruhlar�, �iddet ile al�n�r.
Yüzleri Ebu Cehil karpuzunu and�r�r.
 
Melekler ona der ki: (Ey habis ruh, haydi ç�k!
Bu habis bedenini, cesedi terk et art�k.)
 
O an kâfirin ruhu merkep gibi ba��r�r.
Ve hazret-i Azrail, onu eline al�r.
 
Sonra da teslim eder onu bir zebaniye.
Yani verir o ruhu, bir azap mele�ine.
 
Yüzü çok çirkin olup, simsiyaht�r abas�.
Dünyada her kokudan kerihtir rayihas�.
 
Cibril aleyhisselam o ruh ile yükselir.
Ve dünya semas�n�n birincisine gelir.
 
Sorulur ki: (Sen kimsin ve kim vard�r yan�nda?)
Der ki: (Ben Cebrail’im, filan kâfirdir bu da.)
 
Melekler i�itince, o kâfirin ad�n�,
�öyle deyip, açmazlar seman�n kap�s�n�:
 
(Bir deve, geçmedikçe iynenin deli�inden,
Bu gibiler, Cennete giremezler katiyen.)
 
Cibril bunu i�itip, ruhu b�rak�verir.
Rüzgar onu alarak, uzaklara iletir.
 
O ruh yere dü�ünce, bir zebani alarak,
Ta (Siccin)e indirir, hor ve hakir olarak.
 
Cehennemin dibinde bir yerdir ki bu Siccin,
Orada habs olunur ruhlar� her facirin.
 
Ruh bedenden ç�k�nca, kendisine, semadan,
Bir münadi, �öylece nida eder o zaman:
 
(Ey Ademo�lu, sen mi terk ettin bu faniyi?
Yoksa, dünya m� seni terk etti böyle ani?)
 
Bir nida daha gelir sonra gasilhanede.
Der ki: (Ey Ademo�lu, kuvvetin hani nerde?
 
Nerde güçlü bedenin, seni kim zaifletti?
Nerede o dostlar�n, hepsi de terk mi etti?)
 
Sonra kefenlenirken, yine gelir bir nida.
Der ki: (Ey Ademo�lu, ç�k�yorsun bir yola.
 
Hiç dönmemek üzere, evinden gidiyorsun.
�lk kez tahta bir at’a, tabuta biniyorsun.)
 
Tene�ire konurken, bir nida gelir yine.
Der ki: (Ey Ademo�lu, gidiyorsun kabrine.
 
�man�n varsa e�er, sana müjdeler olsun.
Yok e�er kâfir isen, kötüdür senin sonun.)
 
Musallaya konunca, �öyle nida edilir:
(Dünyada ne yapt�ysan, kar��na gelir bir bir.
 
E�er hay�r yapt�ysan, onun mükafat�n�,
Yok, günah i�lediysen, bulursun cezas�n�.)
 
Kabristana girince, denir ki ona art�k:
(Ey ki�i, mezar için getirdin mi bir az�k?
 
Çok karanl�k bir yerdir girece�in bu kabir.
Onu ayd�nlatacak �����n var m� ki bir?)
 
Kabire kondu�unda, seslenir ona mezar.
Der ki: (Ey Ademo�lu, k�ld�n m� bende karar?
 
Dün, benim üzerimde, gülüyor, oynuyordun.
�imdi benim içimde, ne için a�lar oldun?
 
Konu�up duruyordun üstümde bülbül gibi.
�imdi sesin ç�km�yor, acaba sebep ne ki?)