|
6 - Alt�nc� i�, nefsi tekdîr etmek, azarlamakd�r.
Nefs yarat�l��da iyi i�lerden kaç�c�, kötülüklere ko�ucudur ve hep tenbellik etmek ve �ehvetlerine kavu�mak ister. Allahü teâlâ, bizlere, nefslerimizi, bu huyundan vaz geçirme�i, yanl�� yoldan, do�ru yola çevirme�i emr buyuruyor. Bu vazîfemizi ba�arabilmek için, onu ba’zan ok�amam�z, ba’zan zorlamam�z ve ba’zan söz ile, ba’zan da i� ile, idâre etmemiz lâz�md�r. Çünki, nefs, öyle yarat�lm��d�r ki, kendine iyi gelen �eylere ko�ar ve buna kavu�makda iken rastl�yaca�� güçlüklere sabr eder. Nefsin, se’âdete kavu�mas�na mâni’ olan en büyük perde, gafleti ve cehâletidir. Gafletden uyand�r�l�r, se’âdetinin nelerde oldu�u gösterilirse, kabûl eder. Bunun içindir ki, Allahü teâlâ, Zâriyât sûresinde, meâlen, (Onlara nasîhat et! Nasîhat, mü’minlere elbette fâide verir) buyurdu. Senin nefsin de, herkesin nefsi gibidir. Nasîhat ona te’sîr eder. O hâlde önce kendi nefsine nasîhat et ve onu azarla! Hattâ, onu azarlamakdan hiç geri kalma! Ona de ki: Ey nefsim! Akll� oldu�unu iddi’â ediyorsun ve sana ahmak diyenlere k�z�yorsun. Hâlbuki, senden dahâ ahmak kim var ki, ömrünü bo� �eylerle, gülüp e�lenmekle geçiriyorsun. Senin hâlin, �u kâtile benzer ki, polislerin, kendisini arad�klar�n� ve yakalay�nca, i’dâm edeceklerini bildi�i hâlde, zemân�n� e�lence ile geçiriyor. Bundan dahâ ahmak kimse olur mu? Ey nefsim! Ecel sana yakla�makda, Cennet ve Cehennemden biri, seni beklemekdedir. Ecelinin, bugün gelmiyece�i ne ma’lûm? Bugün gelmezse, bir gün elbette gelecek. Ba��na gelecek �eyi, geldi bil! Çünki, ölüm kimseye vakt ta’yîn etmemi� ve gece veyâ gündüz, çabuk veyâ geç, yaz�n veyâ k���n gelirim dememi�dir. Herkese âns�z�n gelir ve hiç ummad��� zemânda gelir. ��te ona hâz�rlanmad�n ise, bundan dahâ büyük ahmakl�k olur mu? O hâlde, yaz�klar olsun sana ey nefsim!
-devam� var-
|