|
Ölüm'ü hat�rlamak, esasen dört k�s�md�r.
Birincisi, (gafil)in ölüm'ü anmas�d�r.
O, hat�rlasa bile ölüm'ü zaman zaman,
Alamaz kendisini dünyaya sar�lmaktan.
Hatta hat�rlad�kça, sar�l�r daha fazla.
Ayr�l��� dü�ünüp, ölüm'ü sevmez asla.
Bu yüzden kötü bilip, zemmeder ölüm'ü hep.
Der ki: (Bu, ba��m�za ne zaman gelir acep?
Yaz�k ki, ben de bir gün ölüp ayr�laca��m.
O zaman ne olacak evim, bark�m, oca��m?
Arzu ve emellerim, hep yar�da kalacak.
Benim kazand���m�, varislerim alacak.)
Ölüm'ü dü�ündükçe, keder çöker içine.
Ve dü�er bu dünyadan ayr�l�k ate�ine.
Gafillerin, ölüm'ü bu türlü anmalar�,
Daha uzakla�t�r�r Rablerinden onlar�.
�kinci k�s�m ise, (tövbe eden bir kul)dur.
Ölüm'ü hat�rlay�p, pi�manl��� çok olur.
Yapt��� günahlara üzülüp, olur nadim.
Der ki: (Bu günahlarla ne olur benim halim?)
Kaç�rd��� f�rsat� çal���r telafiye.
Çok ister kavu�may� gufran-� ilahiye.
O, kötü bilmese de, ölüm'ü onlar gibi,
Erken gelmesini de istemez tabii ki.
Çünkü haz�r de�ildir ölüm için o daha.
�stemez o haliyle, vas�l olsun Allah’a.
Her ne kadar ölmeyi istemese de erken,
Lakin olmaz zarar�, bu halis niyetinden.
Çünkü arzu eder ki, baks�n haz�rl���na.
Öyle ç�ks�n mah�erde, Rabbinin huzuruna.
Üçüncü k�s�m ise, arif ve velilerdir.
Bunlar istemezler ki, eceli etsin tehir.
Çünkü onlar, a��kt�r Allahü teâlâya.
Can atarlar ölüp de Rablerine varmaya.
Ölüm'ü, yadlar�ndan ç�karmazlar bunlar hiç.
Çünkü ölüm'le gelir bunlara büyük sevinç.
Kavu�maktan ba�kaca olmaz bir gayeleri.
Bundan ileri gelir ölmek istemeleri.
Bunlar, yaln�z ölümle bulurlar huzur, rahat.
Çünkü ancak ölüm'le mümkün olur bu vuslat.
Zaten ölüm, köprüdür, dünyadan ahirete.
Bunlar da ölüm ile kavu�urlar rahmete.
Bunlar�n da üstünde bir derece vard�r ki,
Onlar da dü�ünürler ölüm'ü, �u farkla ki,
Ölüm'ün gelmesinde, bu çok yüksek zevat�n,
Yoktur bir fikirleri, geç olmu�, ya da yak�n.
Hakk’a b�rakm��lard�r, onlar her hadiseyi.
O, ne takdir ederse, be�enirler o �eyi.
Kendi arzular�ndan ileri geçmi�lerdir.
Murad-� ilahiyi, murad edinmi�lerdir.
R�za derecesine varm��lard�r ki onlar,
Kalmam��t�r onlarda �u veya bu arzular.
Takdir-i ilahiye e�mi�lerdir tam boyun.
O, ne takdir ederse, derler ki: (Budur uygun.)
Ölüm ile hayat�n, onlarca fark� yoktur.
Ancak böyle bulurlar onlar rahat ve huzur.
Öyle dalm��lard�r ki a�kullaha bu kullar,
Onlar�, ba�ka �eyler etmez pek alakadar.
|