|
Bu nefs-i emmare ki, kaçar hep iyilikten.
Ko�ar kötülüklere, ho�lan�r tembellikten.
Saadete ermeye büyük engel, kendidir.
Yani kendi gafleti, kendi cahilli�idir.
Bazan tatl� sözlerle, nasihat eylemeli.
Bazan de sert söyleyip, haddini bildirmeli.
Demeli ki: (Ey nefsim, ak�ll�y�m diyorsun.
Sana ahmak diyene, dar�l�p k�z�yorsun.
Halbuki senden ahmak kim var ki �u cihanda,
Ömrünü, bo� �eylerle geçirirsin �u anda.
Sen �una benzersin ki, katil olmu� bir adam.
Polisler taraf�ndan aran�yor durmadan.
Bilir ki, yakalan�p hemen idam edilir.
O yine zaman�n�, e�lenceyle geçirir.
Ey nefsim �unu bil ki, ecel ani geliyor.
Cennet ve Cehennemden biri seni bekliyor.
Ne malum biraz sonra ecelin gelmeyecek?
Bu gün gelmese bile, elbet bir gün gelecek.
Çünkü ölüm, kimseye, vakit bildirmemi�tir.
Gece gündüz, erken geç gelirim dememi�tir.
E�er haz�r de�ilsen, ne için duruyorsun?
Ne ahmaks�n ey nefsim, sana yaz�klar olsun!
Senin halin benziyor, �u çocu�un haline.
Talebedir ve lakin çal��maz derslerine.
Zanneder ki, hepsini ö�renirim bir anda.
Lakin günü gelince, kaybeder imtihanda.
E�er hafif görürsen Allah’�n azab�n�,
Bir kibrit alevine yakla�t�r parma��n�.
Bir zerrecik ate�e, bak, dayanam�yorsun.
Cehennem ate�ini, sen ne zannediyorsun?
Oradan bir k�v�lc�m dünyaya gelse e�er,
Onun hararetinden, bu dünya erir, biter.
Sonra buyuruyor ki kitab�nda Rabbimiz:
(Baz� günahkârlara, biz azab ediciyiz.)
Bunu bildi�in halde, kendine gelmiyorsun.
Biraz utan ey nefsim, sana yaz�klar olsun!
E�er ki (O rahimdir, O kerimdir) diyorsan,
Affeder ümidiyle, günaha giriyorsan,
Bil ki, mahluklar�na çok ise de �efkati,
Lakin azab�n�n da, pek fazlad�r �iddeti.
Belki diyeceksin ki: (�nan�r�m bunlara.
Lakin gelemiyorum fazla s�k�nt�lara.)
Fakat bu s�k�nt�lar, çok olsa da, nihayet,
Ahiret s�k�nt�s� yan�nda hiçtir elbet.
E�er dayanamazsan bu az s�k�nt�lara,
Nas�l dayanacaks�n mah�erde olanlara?
Bunlar� bile bile, günaha giriyorsun.
Kendine gel ey nefsim, sana yaz�klar olsun!)
|