|
�mam buyuruyor ki Kimya-y� saadet’te:
(Nefse, ceza vermeli her günahta elbette.
Hiç affetmemelidir onun bir hatas�n�.
Her günah i�ledikte, vermeli cezas�n�.
E�er göz yumulursa, daha azar, ��mar�r.
Önüne geçilemez tehlikeli hal al�r.
Mesela haram yerse, aç b�rakmal� biraz.
Harama bakt� ise, mubaha bakt�r�lmaz.
Biri, cünüb olmu�tu rüyas�nda bir gece.
Ve lakin tembellikten, gusl etmedi hemence.
Çünkü nefsi dedi ki: (Hava so�uk bu vakit.
Sabret, sabah olsun da, o zaman hamama git.)
Nefsi, bu vesveseyi verince kendisine,
F�rlad� yata��ndan inad için nefsine.
Gusledip, hem nefsine ceza olsun diyerek,
�badetle geçirdi geceyi sabaha dek.
Ve dedi ki: (Rabbinin emretti�i bir i�te,
Gev�ek davranan nefsin cezas� budur i�te.)
Ebu Talha vard� ki Sahabe-i kiramdan,
Namaz k�l�yor idi ba� içinde bir zaman.
O ara, güzel bir ku� gelip kondu yan�na.
Kaç rekat k�ld���n� �a��rd� bak�p ona.
O da, kendi kendine dedi ki: (Bak ey nefsim!
Benim, dünya mal�nda, asla yok bir hevesim.
Rabbimin huzurunda ederken Ona taat,
Ondan gayri bir �eye edilir mi iltifat?
Madem ki dü�üyorsun sen böyle bir hataya,
Ben de tasadduk ettim bu ba�� fukaraya.)
Biri de anlat�r ki: Babam�z uyuyordu.
O s�rada birisi, geldi ve onu sordu.
Ben de, (Babam uyuyor) deyince o kimseye,
(Bu zaman uyunur mu?) deyip döndü geriye.
Merak edip, ard�ndan gidince onun biraz,
Bakt�m, kendi kendine diyor ki: (Ey bo�bo�az!
Nene gerek, gayrinin i�ine kar���rs�n.
Niçin bir ba�kas�n�n haliyle u�ra��rs�n?
E�er uygun de�ilse ak�ama yak�n yatmak,
Zarar� ona olur, sana ne behey ahmak!
Bu günden itibaren bir sene müddet ile,
Her gecen, uyumadan geçecek ibadetle.)
Temim-i Dari vard�, Sahabedendi o da.
Bir ak�am namaz�n�, kaç�rm��t� uykuda.
Uyan�p, çok üzüldü ve dedi ki nefsine:
(Sana, ceza olarak uyku yok tam bir sene.)
Yine Mecma ad�nda bir kimse vard� ki hem,
Bir gün, bir pencerede kad�n gördü namahrem.
O andan itibaren ahd etti ki o dahi:
(Art�k bakmayaca��m yukar�ya Vallahi.)
|