�nsan� g�ybet etme�e sürükliyen sebebler çokdur. Baz�lar� �unlard�r:

Ona kar�� dü�manl�k, yan�nda olanlar�n fikirlerine uymak dü�üncesi, sevilmiyen bir kimseyi kötülemek, kendisinin o günâhda bulunmad���n� bildirmek, kendinin ondan üstün oldu�unu bildirmek, hased etmek, yan�nda bulunanlar� güldürmek, �akala�mak, onunla alay etmek, ummad��� kimsenin harâm i�lemesine hayretini bildirmek, buna üzüldü�ünü, ona ac�d���n� bildirmek, harâm i�ledi�i için onu sevmedi�ini bildirmek.

G�ybet, insan�n sevâblar�n�n azalmas�na, ba�kas�n�n günâhlar�n�n kendine verilmesine sebeb olur. Bunlar�, her zaman dü�ünmek, insan�n g�ybet etmesine mânî olur.

G�ybet ederken ba�kas�ndan söz ta��n�rsa ayr� bir günâha daha girer. Hadîs-i �erîflerde buyuruldu ki:

“Söz ta��yan (nemmam) Cennete giremez.”

“Sizin en fenân�z söz ta��yanlar, aran�z� bozanlar ve insanlar� birbirine dü�ürenlerdir.”

Buna fitne ç�karmak denir. Büyük günâhd�r.

G�ybet insanlar�n aralar�n�n aç�lmas�na, darg�nl�klara sebeb olur. Hadîs-i �erîfde buyuruldu ki:

(�ki kimse birbirlerine darg�n olarak ölürlerse, Cehennem yüzü görmeden Cennete giremezler. Cennete girerlerse bile birbirleriyle kar��la�amazlar.)

G�ybet etmenin keffâreti, üzülmek, tevbe etmek ve onunla helâlle�mekdir. Affetmezse, onu övmeli, sevdi�ini bildirmeli, yalvarmal�, gönlünü almal�d�r. Helâl etmezse hak yine onundur. Pi�man olmadan helâlle�mek, riyâ olur, ayr� bir günâh olur. Ölüyü ve zîmmî olan kafiri g�ybet de harâmd�r.