11

Yahyâ bin Mu’âz Râzî, 258 h.de Nî�âpûrda vefât etdi. Buyuruyor ki, (Herkes seni, Allah�n� sevdi�in kadar sever. Allahdan korkdu�un kadar, senden korkarlar. Allaha itâat etdi�in kadar, sana itâat ederler). Yine buyurdu ki, (Allahü teâlâya hizmet etdi�in kadar, sana hizmet ederler. Hulâsa, her i�in, Onun için olsun! Yoksa, hiçbir i�inin fâidesi olmaz. Hep kendini dü�ünme! Allahü teâlâdan ba�ka, kimseye güvenme!). Ebû Muhammed Râ�î [Râ�î, Sûriyedeki Râsya kazâs�ndan demekdir. Rü�vet verici demek de�ildir.] diyor ki, (Kendin ile Allahü teâlâ aras�nda en büyük perde [mâni’], hep kendi menfe’atini dü�ünmek ve kendin gibi, bir âcize güvenmekdir. Sôfîlik, istedi�in her yere gidebilmek ve bulutlar�n gölgesinde râhat etmek ve herkesden hurmet görmek de�ildir. Her hâlinde, Allahü teâlâya güvenmekdir). Evlâd ve âile ile dâimâ tatl� sözlü ve güler yüzlü olmal�d�r. Onlarla da zarûret kadar, haklar�n� ödeyecek kadar görü�melidir. Onlar�n aras�nda bulunmak da, Allahü teâlây� unutacak kadar uzun olmamal�d�r. Kavu�du�un hâlleri herkese söyleme! Makam ve servet sâhibleri ile çok görü�me! Her hâlinde, sünnete uyma�a ve bid’atden sak�nma�a çal��! S�k�nt�l� zemânlar�nda, Allahdan ümmîdini kesme, hiç üzülme! �n�irâh sûresinin be�inci âyetinde, meâlen, (Her s�k�nt�dan sonra, ferahl�k, kolayl�k vard�r) buyuruldu. S�k�nt�l� ve ferahl�k zemân�nda, hâlinde bir de�i�iklik olmas�n! Varl�k ve yokluk zemânlar�, hâlini de�i�dirmesin. Hattâ, yokluk zemân�nda ne�’en, varl�kda da s�k�nt�n arts�n! Ebû Saîd-i Arâbîye, fakîr [dervî�] nas�l olur denildikde, (Fakîrlik zemân�nda sâkin olurlar. Servet zemân�nda, muzdarib, s�k�nt�l� olurlar ve râhatl�k zemân�nda s�k�nt� ararlar. Hâdiselerin de�i�mesi, ahlâklar�n� de�i�dirmez. Ba�kalar�n�n ayblar�na bakmazlar. Dâimâ, kendi ayblar�n�, kusûrlar�n� görürler. Kendilerini hiçbir müslimândan üstün bilmezler. Hepsini kendinden üstün görürler) buyurdu.

-devam edecek-