|
160. (Her asr, önceki asrdan dahâ bozuk olur. Böylece k�yâmete kadar hep bozulur.) [Hadîka; Tam �lmihâl Seâdet-i Ebediyye s.469] Biz, Kur’ân-� kerîmi ve hadîs-i �erîfleri anlayacak kadar bilgili de�iliz. Biz, Kur’ân-� kerîmi, anlamak ve anlad���m�za göre amel etmek için de�il, kelâm-� ilâhîden bereketlenmek, fâidelenmek için okuyoruz. Biz mukallidler, tefsîr ilmini bilmedi�imiz için, ahkâm-� islâmiyyeyi, din imâmlar�m�z�n kitâblar�ndan ö�reniyoruz. Mezheb imâmlar�m�z, Kur’ân-� kerîmin ma’nâs�n�, Tâbi’înden ve Eshâb-� kirâmdan ö�renerek, bizim kolay anl�yabilece�imiz �eklde, kitâblar�na yazm��lard�r. (Nahl) ve (Enbiyâ) sûrelerinde, meâl-i �erîfleri, (Âlimlerden sorup ö�reniniz!) olan âyet-i kerîmeler vard�r. �nsanlar�n en iyilerinin yazd�klar� kitâblar� be�enmeyip, bozuk asrlar�n bozuk adamlar�na aldanmakdan Allahü teâlâya s���n�r�z!
161. (Bir müctehid, âyet-i kerîmeden ve hadîs-i �erîfden bir hükm ç�kar�rken, isâbet ederse, buna on sevâb verilir. Hatâ ederse, bir sevâb verilir.) [Tam �lmihâl Seâdet-i Ebediyye s.493] Hadîs-i �erîf, bu sevâblar�n her dü�ünene de�il, ictihâd derecesine yükselmi� olan islâm âlimine verilece�ini, buna da, her dü�ünmesine de�il, Nasslardan ahkâm ç�karmak için çal��mas�nda verilece�ini göstermekdedir. Çünki, bu çal��mas� ibâdetdir. Her ibâdete verildi�i gibi, burada da sevâb verilmekdedir. Selef-i sâlihîn zemân�nda ve bunlar�n halefleri olan müctehid âlimlerin zemân�nda, ya’nî dörtyüz senesinin sonuna kadar, ya�ama �artlar�nda de�i�meler olunca, yeni hâdiseler ortaya ç�k�nca, müctehid olan âlimler, gece gündüz çal��arak, bu i�in nas�l yap�lmas� lâz�m geldi�ini, (Edille-i �er’�yye) ismindeki dört kaynakdan bulup ç�karm��lar, bütün müslimânlar da, bu i�i, kendi mezheb imâmlar�n�n bulup anlad���na uyarak yapm��lard�. Yapanlar da, on veyâ bir sevâb kazan�rd�. Dörtyüz senesinden sonra da, bu müctehidlerin bulduklar�na uyuldu. Bu uzun zemânlarda, hiçbir müslimân, hiçbir i�inde çâresiz kalmad�, s�k�nt�ya dü�medi. Dahâ sonra müctehidlerin yedinci derecesinde de bir âlim, bir müftî yeti�emedi�i için, �imdi dört mezhebden birinin âlimlerinin kitâblar�n� okuyup anl�yabilen bir müslimândan ve onun terceme etdi�i kitâblardan ö�renip, ibâdetlerimizi buna göre yapmam�z ve bunlara uygun ya�amam�z lâz�md�r. Allahü teâlâ, her�eyin hükmünü Kur’ân-� kerîmde bildirdi. Onun yüce peygamberi olan Muhammed aleyhisselâm da, bunlar�n hepsini aç�klad�. Ehl-i sünnet âlimleri de, bunlar�, Eshâb-� kirâmdan ö�renip kitâblar�na yazd�lar. �imdi bu kitâblar� dünyân�n her yerinde mevcûddur. Dünyân�n her yerinde, k�yâmete kadar ortaya ç�kacak olan her yeni �eyin nas�l kullan�laca��, bu kitâblar�n bir bilgisine benzetilebilir. Bunun mümkin olmas�, Kur’ân-� kerîmin mu’cizesi ve islâm âlimlerinin bir kerâmetidir. Yaln�z mühim olan �ey, kar��la��lan i�in nas�l yap�laca��n�, Ehl-i sünnet olan hakîkî bir müslimândan sorup ö�renmek lâz�md�r. Mezhebsiz din adam�na sorulursa, f�kh kitâblar�na uymayan cevâb vererek, insan� yanl�� yola sürükler.
162. (Âlimlerin iyisi, insanlar�n en iyisidir. Âlimlerin kötüsü insanlar�n en kötüsüdür.) [Tam �lmihâl Seâdet-i Ebediyye s.494] Arab memleketlerinde birkaç sene kal�p da, arabî konu�mas�n� ö�renip, orada zevk ve safâ ile e�lenerek ömrünü günâh i�lemekle çürütüp, sonra bir mezhebsizden, bir Ehl-i sünnet dü�man�ndan mühürlü bir kâ��d alarak, Pâkistâna, Hindistâna dönen mezhebsiz câhillerin, gençleri nas�l aldatd�klar�, kitâblarda yaz�l�d�r. Bunlar�n sahte diplomalar�n� gören ve arabî konu�duklar�n� i�iten gençler, kendilerini din adam� san�r. Hâlbuki bunlar bir f�kh kitâb�n� anlamakdan âcizdirler. Kitâblardaki f�kh bilgilerinden hiç haberleri yokdur. Zâten, bu islâm bilgilerine inanmazlar, gericilik derler. Eskiden islâm âlimleri kendilerine sorulan �eylere, f�kh kitâblar�ndan cevâb bulup, süâl edenlere bunlar� söylerlerdi. Mezhebsiz din adam� ise f�kh kitâb�n� okuyup anl�yamad��� için, câhil kafas�na ve noksan akl�na gelenleri söyliyerek süâl sâhibini aldat�r. Onun Cehenneme gitmesine sebeb olur. Bu hadîs-i �erîf gösteriyor ki, Ehl-i sünnet âlimi, insanlar�n en iyisidir. Mezhebsizler de, insanlar�n en kötüsüdür. Çünki, birinciler, insanlar� Resûlullaha uyma�a, ya’nî Cennete, ikinciler ise, insanlar� kendi sap�k dü�üncelerine uyma�a, ya’nî Cehenneme sürüklemekdedirler.
|