157.   (Âdem ve bütün Peygamberler “aleyhimüsselâm”, benimle ö�ündü�ü gibi, ben de, ümmetim içinde, soy ad� Ebû Hanîfe, ismi Nu’mân olan bir kimse ile ö�ünürüm ki, ümmetimin ����� olacakd�r. Onlar�, yoldan ç�kmakdan, cehâlet karanl���na dü�mekden koruyacakd�r.) [Diyâ-i ma’nevî; Mevdû’ât-ül-ulûm; Hayrât-ül-hisân; Mir’ât-i kâinât; Dürr-ül-muhtâr; �bni Âbidîn; Tam �lmihâl Seâdet-i Ebediyye s.442] Bir hadîs-i �erîfde, (Yüzelli senesinde dünyân�n zîneti gider) buyuruldu. Bu hadîs-i �erîfin, �mâm-� a’zam için oldu�unu, büyük âlim �bni Hacer-i Mekkî bildiriyor. Çünki, �mâm-� a’zam, [150] senesinde, yetmi� ya��nda iken vefât etdi. Buharî ve Müslimde yaz�l� olan bir hadîs-i �erîfde, (Îmân süreyyâ y�ld�z�na ç�ksa, Fâris o�ullar�ndan biri, elbette al�p getirir) buyuruldu. �bni Âbidîn hazretleri buyuruyor ki, (Fâris demek, Îrân�n Fers denilen memleketindeki insanlar demekdir. �mâm-� a’zam�n dedesi buradand�r. Bu hadîs-i �erîfin, �mâm-� a’zam� “rahmetullahi teâlâ aleyh” gösterdi�i aç�kd�r. Bunda hiç �übhe yokdur.)

        158. (K�yâmete yak�n ilm azal�r, cehâlet artar. �lmin azalmas�, âlimlerin azalmas� ile olur. Câhil din adamlar�, kendi görü�leri ile fetvâ vererek fitne ç�kar�rlar. �nsanlar� do�ru yoldan sapd�r�rlar.) [Muhtasar-� tezkire; Tam �lmihâl Seâdet-i Ebediyye s.442] Bir hadîs-i �erîfde de, (Allahü teâlâ, sizden ilmi almak için ilmi ile âmil olan âlimleri kald�r�r. Câhiller kal�r. Dinden suâl edenlere, kendi ak�llar� ile cevap verip insanlar� do�ru yoldan ay�r�rlar.) buyuruldu. Bu hadîs-i �erîf, âlimlerden nakletmeye taklîdcilik diyerek, Ehl-i sünneti kötüliyen, kendi k�sa ak�l ve bo� kafalar� ile dîni içerden y�kan dinde reformcular�n zararlar�n� bildirmektedir. Bu hadîs-i �erîf, (Buhârî)nin ba��nda daha uzun yaz�l�d�r.

        159.  (Âlimler, Peygamberlerin vârisleridir.) [Buhârî; Tam �lmihâl Seâdet-i Ebediyye s.467] Mâide sûresi, otuzsekizinci âyetinde meâlen, (Allahü teâlâya yakla�mak için, vesîle aray�n�z!) buyuruldu. Enbiyâ sûresinde, (Bilmediklerinizi, bilenlerden sorup ö�reniniz!) meâlinde âyet-i kerîme vard�r. Dört mezheb imâmlar� hakk�ndaki hadîs-i �erîfler, (Eshâb-� kirâm) kitâb�nda uzun bildirilmi�dir. Mezheb imâmlar�m�z “rahmetullahi teâlâ aleyhim ecma’în”, en büyük din âlimleridir. Peygamberimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” yolu, akl ile, hayâl ile, rü’yâ ile anla��lmaz. Din âlimlerinden ö�renilir. Din imâmlar�ndan herhangi birine uymak, Peygamberimize uymak olur. Peygamberlik rütbesinin üstünde hiçbir rütbe olmad���na göre, bu rütbeye vâris olman�n �erefinden dahâ üstün bir �eref olamaz. �slâm âlimlerinin ço�u, bu yüksek rütbeye kavu�du. F�kh ve hadîs âlimleri ve en ba�da müctehidlerin dört imâm�, bunlar�n en üstünleridir. Bunlar, ahkâm-� islâmiyyenin kapal� emrlerini, yasaklar�n� aç��a ç�kard�. �lmin temelini kurdular. Din bilgilerini, k�smlara, s�n�flara ay�rd�lar. Onlar�n yüce k�ymetlerinden birkaç�n� bilmekle �erefleniyoruz. Bunlar�n en önde olan�, büyük imâm, Ebû Hanîfe Nu’mân bin Sâbitdir. Onun yüksekli�ini bildiren hadîs-i �erîfler elimizde mevcûddur. K�rkbe� sene, be� vakt nemâz� bir abdestle k�ld���n�, Abdüllah ibni Mubârek “rahmetullahi teâlâ aleyh” bildirmekdedir. Hasen bin Ammâre, yüce �mâm� gasl ederken: (Otuz sene hep oruc tutdun. Allahü teâlâ sana rahmet eylesin!) demi�dir. �lmi ile tam amel eden, onun gibi bir âlim görülmedi. Ondan dahâ üstün âlim bulunmad�. Allahü teâlâ, bizleri, bu yüce âlimlere uymakla �ereflendirsin! Resûlullah�n sözlerini bizlere ula�d�ran, bu müctehidlerdir. Bugün de, Onlar�n dört mezhebinden birine muhtâc olm�yan, onlardan birine uymakdan kurtulabilecek kimse yokdur.