Transmenu powered by JoomlArt.com - Mambo Joomla Professional Templates Club

-Rahmet karşılıksızdır, azap ise isyanın karşılığıdır, cezasıdır.

 

-Muhammed aleyhisselamın getirdiği dine uyan, dünyayı ve haramları sevmez olur. Kalbinde haram işlemek arzusu kalmayınca, kalbine Allah sevgisi dolar. İçindeki su boşalan şişeye, hemen havanın dolması gibi olur. Böyle bir kalbde bilmediğimiz his uzuvları hasıl olur. Dünyanın her tarafını ve kabir hayatını görür. Her yerdeki sesi işitir. Her ibadeti, her duası kabül olur, rahat ve mesut olarak yaşar.

 

-Abdülkadîr-i Geylânî Hazretleri: “Her nasıl insan olursan ol, bize gel. Bizim evimiz ümitsizlik kapısı değildir. Ümitsiz olma. Tevbeni yüz kere bozsan da yine bize gel, ümitsiz olma, bizim kapımız Allahü teâlânın kapısıdır” buyuruyor. Allahü teâlâ herşeyi, hakikatlerden numune olarak yaratmıştır. Büyüklerin kapısı yani evi, Allahü teâlânın rahmet kapısıdır. Allahü teâlâ madde değildir. Madde olarak kapısı yoktur. Onun için Evliyanın kapısı, Allahü teâlânın kapısıdır.

 

-Allahü teâlâya kavuşmak isteyen, Allahü teâlâya götüren kapıdan geçsin. O kapı Evliyâ-yı kirâmın kapısı yani huzûrudur. Ev kapısının kıymeti yoktur. Kapıdan maksat sohbettir. Eshâb-ı Kirâm o kemâlâta sohbetle kavuştular. Evliyâ-yı Kirâm da Resûlullah efendimizin varisleridir. Onlar vereset-il Enbiyâdır. Hepimizin günahı çok, tevbemiz bozuk, tevbenin şartlarına uygun olması lazım. Tevbemizi unutuyoruz. Yüz kere tevbeni bozsan ümmidini kesme buyuruluyor. İşte bu bizim için büyük müjdedir. Hep ona rücû edeceğiz. Allahdan ümid kesilmez.

 

-Evliyâlar da Allahü teâlânın sıfatlarıyla sıfatlanmışlardır. Onlar da dünyada dostla dostolmayanı ayırmazlar. Dostlara yaptıkları iyi muameleyi dost olmayanlarada yaparlar. Sevmeyenler, dostlarla karışıp Evliyanın huzuruna gelirler, Evliya onlara hiç kötü muamele yapmaz, dostlarına olduğu gibi, onlara da ikram ederler, tatlı konuşurlar. Onlar da der ki, “Bu adam benim kim olduğumun farkında değil, bana dost muamelesi yapıyor.” Evliyanın dostla diğerini ayırmaması, nîmet vermek bakımındandır. Yoksa yabancılara gitmezler. Ancak, onlar gelirse, karşılaşırlarsa ayırt etmezler. Fakat dostlara giderler, hastasını ziyaret ederler, cenazesine giderler.